Trafik kazası sonucu engelli kaldı, öğrencilerinin sevgisiyle mesleğine tutundu

Adana’da 5 yıl evvel trafik kazası sonucu belden aşağısı felç kalan ve bedensel manisi nedeniyle tekerlekli sandalyeye mahkum olan okul öncesi öğretmeni Tuba Bulat, tedavisinin akabinde döndüğü mesleğini öğrencilerinin sevgisiyle yürütüyor.

Lise eğitimi sonrasında çeşitli nedenlerle eğitimine devam edemeyen Bulat (50), 30 yaşında Anadolu Üniversitesi Okul Öncesi Öğretmenliği Kısmı’nı kazandı.

Tuba Bulat, okulunu bitirip Kamu İşçi Seçme İmtihanı’nı da (KPSS) kazanarak 36 yaşında Ulusal Eğitim Bakanlığı bünyesinde takımlı okul öncesi öğretmeni olarak vazifeye başladı.

Ülkenin çeşitli yerlerinde öğretmenlik yapan Bulat’ın, 2017’de Balıkesir’de kullandığı aracın kaza yapması sonucu belden aşağısı felç kaldı. Yaşadığı travmayı atlatırken vakit zaman zorlanan Bulat, taburcu edilmesinin akabinde 3 yıl boyunca da fizik tedavi gördü.

Mesleğine orta verdiği 3 yılda, yaşadıklarını ve hissettiklerini yazdığı iki kitapta anlatan Bulat, daha sonra mesleğine geri dönmeye karar verdi. Adana’ya tayini çıkan ve hala fizik tedavi hizmeti almaya devam eden Bulat, 2 yıldır yakınlarının da yardımıyla ulaşımını sağladığı Nasrettin Hoca Anaokulu’nda öğrencilerinin sevgisiyle eğitim vermeye devam ediyor.

Trafik kazasıyla hayatı değişti

Bulat, AA muhabirine, Balıkesir’de öğretmenlik yaptığı sırada 20 Ocak 2017’de trafik kazasına maruz kaldığını söyledi.

Kaza anını anlatan Bulat, “İlk kere kemerimi takmadığım anda çok şanssız bir biçimde çok büyük bir kaza yaptım. Otomobilin camından dışarı fırlayıp 2 aracın ortasında kaldım. Belim kırılmıştı. Ben o anda belden aşağı tüm işlevlerimi kaybettiğimi hissettim.” dedi.

Bulat, 1,5 ay süren tedavisi sırasında psikolojisinin çok bozulduğunu, yaşadığı durumu vakit zaman kabullenmekte zorlandığını lisana getirdi.

Taburcu edildikten sonra fizik tedavi ve özel terapist aracılığıyla tedavi almak için Bursa’ya taşındığını aktaran Bulat, “3 yıl karanlık bir bodrum katında annemle birlikte yaşadım. Tüm perdeleri, ışıkları kapatıyordum. Bir pencere dahi açamıyordum. Yürüyen insanları görmeye nitekim tahammül edemiyordum. Çok üzülüyordum. Pencereyi açtığımda geçen birini gördüğümde elimi tutup beni yürütmesini istiyordum.” diye konuştu.

Bulat, bu periyotta hislerini kitaplara döktüğünü, bir gün koltuk değneği yahut küçük bir aparat kullanarak yürüyebileceğinin hayaliyle “Koltuk değneğim” ve “Üçüncü ayağım” ismini verdiği iki kitap yazdığını anlattı.

Mesleğe geri döndüğünde atandığı birinci günkü heyecanı hissetti

Bulat, bu süreçte mesleğine devam edebilme ismine tasa duyduğunu lisana getirerek, “Okula gitmeyi, öğretmenlik yapmayı yürekten istiyordum ancak insanların bana bakışlarından çok etkileniyordum.” dedi.

Yaşadıklarını anlatan Bulat, şunları kaydetti:

“Zaten duygusal bir beşerim lakin sonrasında ‘Ben mesleğini çok seven, çocuklarını çok seven bir öğretmendim. Buna her biçimde devam etmeliyim’ diye düşündüm. Tayinle Adana’ya geldim. 2 yıldır öğretmenlik yapıyorum. Burada çok memnunum. Akşamdan gözyaşlarımı silip, sabah o her günkü gülümsememi yüzüme takarak okuluma geliyor ve çocuklarıma sarılıyorum. Bu da benim tek mutluluğum. Mesleğe geri döndüğümde atandığım birinci günkü heyecanı hissettim. Dönmeseydim emekli olurdum, bir yatakta yalnızca televizyon izleyerek hayatı geçirirdim. Bu da beni memnun etmezdi. Kimseye yararlı olamamak, işe yaramamak hissine kapılırdım. Bu da beni tekerlekli sandalyede olmaktan daha fazla üzebilirdi.”